การ์ตูน เรื่อง Umimachi Diary

เดี๋ยวนี้โจเช่า การ์ตูนเรื่อง Umimachi Diary มาอ่านอยู่ ผู้เขียนของการ์ตูนเรื่องนี้คือ Yoshida Akimi เขามีชื่อเสียงจาก การ์ตูน Banana Fish, Yasha, Ive no Nemuri  โจชอบการ์ตูนของเขามาก  (เขาเขียนเรื่องเหล่านี้ในนิตยสารการ์ตูนสำหรับผู้หญิง แต่มีบางเรื่องไม่ค่อยเหมาะสมกับนิตยสารแบบนี้(มีภาพน่ากลัวมาก) และผู้ชายหลายคนชอบเรื่องของเขา)

เรื่องของการ์ตูนนี้ไม่เหมือนกันกับการ์ตูนเรื่องอื่น (การ์ตูนของเขา หลายเรื่องมีเรื่องเกี่ยวกับอัจฉริยะ) เรื่องนี้เป็นเรื่องเกี่ยวกับชีวิตประจำวันของพี่สาวสี่น้องที่อาศัยอยู่ที่เมืองคะมะกุระ ทุกเรื่องเป็นเรื่องเกี่ยวกับชีวิตประจำวันเท่านั้น แต่เขาวาด ความเสียใจ ความกังวล  ความยินดี และ ความสุข ที่อยู่ในชีวิตประจำวันเก่งมาก และทำให้เราประทับใจ (อธิบายความดีของการ์ตูนนี้ยาก) ไม่รู้ว่าทำไมเขาเลือกคะมะกุระ แต่ในการ์ตูนนี้มีหลายที่ที่โจเคยไป และทำให้โจรู้สึกคิดถึงที่นั่น ไม่แน่ใจว่ามีเวอร์ชั่นภาษาไทยด้วยหรือไม่ แต่ถ้ามีอยากรู้ว่าคนไทยรู้สึกอย่างไรบ่าง

การไปดำน้ำตื้นที่ ชายหาด Hirizo

เมื่อวานนี้โจไปเที่ยว ชายหาด Hirizo กับเพื่อนมา (อยู่ที่จังหวัด ชิซุโอะกะ ) 

โจอยากจะไปดำน้ำตื้นที่นั่นเพราะได้ยินว่าทะเลที่นั่นสวยมาก  แต่เพื่อนบอกว่าเดี๋ยวนี้มีคนที่ไปเที่ยวที่นั่นมากและ ถ้าเราไปถึงตอนเช้า จะไม่มีที่จอดรถว่าง นอกจากนี้แล้ว หลายคนกลับมาต่างจังหวัด (อาทิตย์นี้ มีเทศกาล “บง”  บง คือ ประเพณีของญี่ปุ่น หลายคนกลับบ้านระหว่างวันที่ ๑๓-๑๕/๑๖  สิงหาคม) และรถติดมากๆด้วย

大きな地図で見るเราก็เลยออกจากบ้านราวๆ ๔ ทุ่ม และไปถึงที่นั่นราวๆ ตีสอง แต่หลายคนที่คิดเหมือนกับโจมาถึงแล้ว หลังจากมาถึงแล้ว เราพักนอนในรถถึงตอนเช้า  และ ไปดำน้ำตื้น

 จริงๆทะเลที่นี่สวยมากเหมือนที่ทุกคนบอก ว่ายน้ำได้ง่าย และ มีปลามากด้วย (เสียใจที่ลืมเอากล้องมาจากรถ อยากได้กล้องที่ใช้ได้ในน้ำ) ไม่เคยคิดว่าทะเลที่สวยอย่างนี้อยู่ที่จังหวัด ชิซุโอะกะ

หลังจากเล่นน้ำที่นี้ ไปบ่อน้ำร้อนสาธารณะที่อยู่ใกล้ๆ ที่นี่ก็น่าอยู่มากๆ รู้สึกว่าหายเหนื่อยแล้ว  

 แต่เมื่อกลับมารถติดมากๆ และใช้เวลา ประมาณ ๗ ชั่วโมง สนุกมากแต่เหนื่อยมากด้วย คราวหน้า อยากจะพักที่นี่ ๑ วัน

เศรษฐกิจของประเทศกำลังพัฒนา

โจอ่านบทความเกี่ยวกับเศรษฐกิจของประเทศกำลังพัฒนา เดี๋ยวนี้ เศรษฐกิจของประเทศ BRICs (บราซิล รัสเซีย อินเดีย และ จีน) ไม่ค่อยดีบางคนคิดว่าสถานการณ์นี้เป็นสถานการณ์ชั่วคราว แต่บางคนคิดว่าโครงสร้างเศรษฐกิจของประเทศเหล่านี้กำลังเปลี่ยนแปลงอยู่และสถานการณ์นี้จะดำเนินต่อไป นักเขียนบอกว่าการเข้าใจสถานการณ์จริงจะใช้เวลาอีกนาน 

เขาบอกว่าเรื่องนี้คล้ายกับเรื่องนักวิ่งระยะสั้น เมื่อนักวิ่งที่มีความสามารถที่ดีไม่สามารถวิ่งเร็วได้อย่างเมื่อก่อน พวกเขาไม่แน่ใจว่าเป็นเพราะสภาพร่างกายไม่ดีชั่วคราว  หรือ พวกเขาผ่านจุดสูงสุดไปแล้ว

นักเขียนบอกว่าโครงสร้างเศรษฐกิจของBRICs ต้องเปลี่ยนแปลงแล้ว และถ้าไม่มีการเปลี่นแปลงของข้อจำกัดในเศรษฐกิจ และการเมือง จะเพิ่มอัตราการพัฒนาเศรษฐกิจได้ยาก เขาชี้ให้เห็นว่าประเทศจีนกำลังเปลี่ยนแปลง โครงสร้างเศรษฐกิจอยู่ จาก แบบการพัฒนาที่มาจากการลงทุน เป็น แบบการพัฒนาที่มาจากการบริโภค และประเทศจีนกำลังเข้าสู่สังคมผู้สูงอายุด้วย เรื่องนี้ทำให้เกิดผลเสียต่อประเทศที่ส่งออกทรัพยากรธรรมชาติให้จีน นอกจากนี้แล้ว การพัฒนาของเทคโนโลยีเกียวกับก๊าซธรรมชาติจากหินใต้ดิน ก็อาจจะลดความสำคัญของทรัพยากรธรรมชาติที่นิยมใช้ในปัจจุบันลงด้วย

นักเขียนบอกว่า ความสำคัญของ “ฉันทามติ วอชิงตัน” จะเพิ่มขึ้นอีกครั้ง (ฉันทามติ วอชิงตัน คือ ความคิดเกี่ยวกับนโยบายที่มีความสำคัญ ที่ นักเศรษฐกิจ John Williamson บอกใน ปี ๒๕๓๒ แต่ ประเทศ BRICs  สามารถขยายเศรษฐกิจโดยไม่ค่อยตามนโยบายใน ฉันทามติ วอชิงตัน ได้ บางคนก็เลยเริ่มคิดว่า ฉันทามติ วอชิงตัน ไม่จำเป็นสำหรับประเทศเหล่านี้ บางคนเริ่มใช้คำศัพท์  “ฉันทามติ ปักกิ่ง” ด้วย แต่สถานการณ์เศรษฐกิจของตอนนี้ทำให้ความคิดนี้เริ่มเปลี่ยนแปลงอีกครั้ง) 

โจยังไม่ค่อยแน่ใจว่าเศรษฐกิจของประเทศเหล่านี้จะเป็นอย่างไรบ้าง แต่คิดว่าสถานการณ์ของประเทศอินเดียไม่เหมือนกันกับประเทศอื่น (เศรษฐกิจอินเดียไม่ค่อยขึ้นอยู่กับเศรษฐกิจจีน และ การลดลงของราคาน้ำมันก็เป็นเรื่องดี) ถ้าประเทศอินเดียสามารถแก้ไขปัญหาเกี่ยวกับข้อจำกัดบางอย่าง มีความเป็นไปได้ที่ประเทศอินเดียจะเพิ่มอัตราการพัฒนาเศรษฐกิจได้มากอีกครั้ง

＜อ้างอิง＞

Emerging economies The Great Deceleration (From The Economist July 27 2013)

การไปเที่ยวเชียงราย

อาทิตย์ที่แล้วโจไปเที่ยวเชียงรายมา ครั้งนี้อยู่ที่กรุงเทพฯแค่ ๑ วันเท่านั้น แต่ดีใจที่ได้ไปทานอาหารที่ร้านอาหารที่โจอยากจะไป(ชื่อ The Deck,ร้านอาหารนี้ติดริมแม่น้ำและ สามารถมองเห็นวัดอรุณที่ฝั่งตรงข้าม วิวจากบาร์ที่อยู่บนชั้นที่ ๔ สวยมากเลย) 

วันที่ ๒ ตอนเช้ามาถึงเชียงราย และ ไปเที่ยวหลายที่ ไปที่ไหนก็มีธรรมชาติมาก  บรรยากาศของไร่ชา ๑๐๑ ดีมาก

หลังจากไปที่นั่น ไปพักที่แม่สาย อำเภอแม่สายเจริญกว่าที่คิดเอาไว้ และ ที่นี่ก็น่าอยู่

 วันที่ ๓ ตอนเช้าไปเที่ยวท่าขี้เหล็กของพม่าที่อยู่ตรงข้ามแม่สาย รู้สึกว่าการไปเที่ยวที่นี่สะดวกเพราะคนพม่าส่วนใหญ่สามารถพูดภาษาไทยได้ และ เงินบาทก็ใช้ได้ด้วย ครั้งนี้ไม่ค่อยมีเวลาไปเที่ยวในท่าขี้เหล็ก แต่ดีใจที่ได้รู้ว่าบรรยากาศเป็นยังไง

หลังจากนั้น โจไปดูวิวที่ สามเหลี่ยมทองคำ อากาศไม่ค่อยดี แต่ที่นี่ก็วิวสวยด้วย 

 

นอกจากดูวิวแล้ว ไป หอฝิ่น (Hall of Opium) ด้วย ที่นี่ เราสามารถเรียนรู้ประวัติศาสตร์ของแถบนี้กับการพัฒนาฝิ่นของโลกได้ อะไรๆในหอนี้น่าสนใจมาก

วันที่ ๔ ตอนเช้า โจไปเที่ยวที่ ดอยตุง ที่นี่ เราสามารถเรียนรู้เกี่ยวกับ การพัฒนาของที่ดอยตุง กับ ประวัติแม่ฟ้าหลวงได้ ตำหนักดอยตุง สวนแม่ฟ้าหลวง กับ หอแห่งบันดาลใจ ที่ไหนก็น่าสนใจและสนุกมาก

 

 

หลังจากนั้น ไปดู วัดร่องขุ่น วัดนี้เป็นสมัยใหม่มากเลย แต่สวยมาก 

โจไปไร่บุญรอดด้วย ที่นี่ก็มีธรรมชาติมากและ น่าอยู่มาก (แต่ร้อนมากด้วย)   

รู้สึกตกใจที่รู้ว่าเชียงรายมีที่เที่ยวมากกว่าที่คิดเอาไว้

ครั้งนี้ไปเที่ยวหลายที่และไม่สามารถพักผ่อนที่โรงแรมนานได้

คราวหน้า อยากจะพักผ่อนนานด้วย