วันนี้โจไปสถานทูตไทยที่อยู่ที่สิงคโปร์เพื่อ(มาลงชื่อ)ในสมุดลงนามถวายอาลัยแค่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว
ตัวเองไม่ใช่เป็นคนไทยและคิดว่าความรักของตัวเองต่อในหลวงไม่เหมือนกันกับคนไทย
แต่โจก็รักในหลวงมากและ รู้สึกเสียใจมากเหมือนคนไทย
ประมาณ ๑๒ ปีที่แล้วที่โจไปเที่ยวไทยเป็นครั้งแรก โจรู้สึกตกใจและประทับใจมากที่รู้ว่าคนไทยทุกคนรักในหหลวงมาก
(คนญี่ปุ่นก็รักจักรพรรดิญี่ปุ่น แต่ลักษณะความรักไม่เหมือนกันและ ไม่ค่อยมีภาพจักรพรรดิญี่ปุ่นเหมือนไทย)
หลังจากโจเริ่มชอบประเทศไทยมาก โจเอาภาพในหลวงตั้งไว้ที่โต๊ะทำงาน
เพราะว่าโจคิดว่าท่านเป็นสัญลักษณ์ไทยและถ้าดูภาพในหลวง
สามารถรู้สึกว่าตัวเองเหมือนอยู่ที่ไทยได้ และหวังว่าตัวเองสามารถเข้าใจสังคมไทยกับความรู้สึกคนไทยด้วย
(เพื่อนร่วมงานหลายคนอาจะคิดว่าโจเป็นคนแปลกหรือเข้าใจผิดว่าโจเป็นลูกครึ่งไทย-ญี่ปุ่น)
หลังจากในหลวง เสียชีวิต บทความของ Bangkok Post บอกว่าในหลวงเป็นสะพานระหว่างอดีตกับปัจจุบัน
ประเพณีกับสมัยใหม่
และสัญลักษณ์กับความสมจริง (a bridge between the country’s past and present, the
traditional and the modern, the symbolic and realistic)
http://www.bangkokpost.com/news/general/1109925/end-of-an-era
แต่โจคิดว่านอกจานี้แล้วในหลวงเป็นสะพานระหว่างโจกับไทยด้วยและรู้สึกขอบคุณมาก
ขอให้พระองค์เสด็จสู่สวรรคาลัย
หลังจากมาสิงคโปร์ โจยุ่งมากขึ้นและไม่ได้มีโอกาสเรียนภาษาไทย
วิจัยเศรษฐกิจไทย และ ไปเที่ยวไทย คิดถึงชีวิตประจำวันเมื่อก่อน
