เมื่อวานนี้โจลองเขียนไดอารี่เกี่ยวกับเศรษฐกิจที่ร้านกาแฟที่ไม่มีบริการ
Wi-Fi แต่แสดงความคิดเห็นไม่ค่อยออกและกลับมาบ้าน
ตอนนั้นโจรู้สึกว่าสมัยนี้ตัวเองพึ่งพาอินเทอร์เน็ตมากไปและความสามารถในการคิดวิเคราะห์ก็ลดลง
สมัยนี้ไม่ว่าจะเมื่อไรที่ไหนเราสามารถเช็คข้อมูลทุกอย่างได้ในอินเทอร์เน็ต (หรืหติดต่อคนอื่น) สถานการณ์นี้สะดวกดี
แต่อาจจะสะดวกมากไปเพราะว่าเราไม่ต้องพยายามคิดด้วยตัวเอง (ไม่ต้องพยายามจำสิ่งต่างๆด้วย)
เช่นเมื่อโจ ลองเขียนเรื่องเกี่ยวกับเศรษฐกิจในไดอารี่ ปกติโจเช็คบทความกับสถิติที่เกี่ยวข้องกับหัวข้อเพื่อให้ได้ทราบข้อมูลอย่างละเอียดและได้รับรู้ความคิดเห็นของคนอื่นด้วย
ถ้าไม่สามารถเช็คข้อมูลนี้ได้ โจไม่กล้าที่จะแสดงความคิดเห็นของตัวเอง
แต่โจคิดว่าตัวเองเร่งรีบมากไป โจไม่ค่อยได้ใช้เวลาในการคิดวิเคราะห์ด้วยตัวเองก่อนที่จะเริ่มเช็คข้อมูลและความคิดเห็นของคนอื่นอย่างละเอียด สมัยที่อินเทอร์เน็ตยังไม่พัฒนาและเราไม่มีสมาร์ทโฟนความไม่สะดวกทำให้เราต้องคิดเอง สถานการณ์แบบนี้อาจจะพัฒนาความสามารถในการคิดโดยใช้ความคิดสร้างสรรค์
โจนึกถึงเรื่องที่เพื่อนร่วมงานเก่าเคยเล่าให้โจฟัง
เขาเคยแวะบ้าน Aung San (คุณพ่อของ
Aung San Suu Kyi) ตอนที่เขาไปเที่ยวประเทศพพม่า เพื่อนร่วมงานรู้สึกตกใจเพราะว่า Aung San มีการศึกษาที่ดีและมีชื่อเสียงรวมทั้งยังมีความสามารถในการคิดที่ดี แต่ชั้นวางหนังสือของ Aung San กลับไม่ใหญ่เท่าไร ตอนนั้นเพื่อนร่วมงานคิดว่าข้อจำกัดของข้อมูลทำให้ Aung Sanจะต้องคิดเองโดยใช้ความคิดสร้างสรรค์ ไม่แน่ใจว่าในอนาคตสการเข้าถึงข้อมูลจะสะดวกมากขึ้นอีกหรือไม่ (เช่น AI เก็บข้อมูลและวิเคราะห์แทนเรา) โจรู้สึกขอบคุณต่อความสะดวกที่มาจากการพัฒนาเทคโนโลยี
แต่เราจะต้องระวังผลเสียที่อยู่ในความสะดวกด้วย ครั้งหน้าจะลองเอาแค่ดินสอกับกระดาษไปที่ๆไม่มีอินเทอร์เน็ตนานๆก็ดีเหมือนกัน
