ไม่ได้เขียนไดอารี่นานๆ

หลังจากโจย้ายมาทำงานที่สิงคโปร์ ราวๆ ๖ เดือนผ่านไปแล้ว ใน ๖ เดือนที่ผ่านมาไม่ได้เขียนภาษาไทยเลย รู้สึกว่าตัวเองลืมการสะกดภาษาไทยทั้งหมดแล้ว (เขียนไดอารี่ครั้งนี้ก็เลยใช้เวลานานกว่าเมื่อก่อน) บริษัทของโจให้โจมีโอกาสทำงานที่ธนาคารสาขาสิงคโปร์ และโจทำงานแผนกเกี่ยวกับกลยุทธ์ธุรกิจของประเทศกำลังพัฒนาในเอเซีย รู้สึกตกใจมากและรู้สึกเป็นพรหมลิขิตที่ตัวเองมาทำงานที่นี่ เพราะว่าก่อนโจรู้ว่าตัวเองจะมาทำงานที่นี่ โจอ่านหนังสือเกี่ยวกับประเทศสิงคโปร์ (อัตชีวประวัตของ ลี กวนยู กับประวัติศาสตร์สิงคโปร์) โดยบังเอิญ

การทำงานของที่นี่คล้ายกันกับบริษัทตัวเอง แต่กว่าจะเคยชินกับสถานการณ์ใหม่ต้องใช้เวลามากกว่า ๕ เดือน เพราะว่าบรรยากาศกับวัฒนธรรมของธนาคารไม่เหมือนกันกับบริษัทของโจเลย (ไม่อยากเชื่อว่าบริษัทของโจก็เป็นบริษัทของกลุมการเงินเดียวกันและไม่อยากเชื่อว่าเจ้านายของบริษัทโจหลายคนมาจากธนาคาร) เปรียบเทียบกับสำนักงานวิจัยเศรษฐกิจ รู้สึกว่าธนาคารเข้มงวดกับทุกอย่างและมีระเบียบมาก (รู้สึกว่ายไม่ค่อยมมีเสรีภาพในการทำงานและตอนแรกรู้สึกอึดอัดกับสาถานการณ์ใหม่) คิดว่าการทำงานโดยใช้ภาษาอังกฤษและการอาศัยอยู่ต่างปรเทศไม่ค่อยเกี่ยวกับความเหนื่อยนี้ จริงๆแล้วอาจจะมีเวลาว่างมากกว่าที่ญี่ปุ่น (สามารถกลับบ้านก่อน ๒ ทุ่มได้และไม่ต้องไปทำงานวันเสาร์อาทิตย์ด้วย) แต่หลังจากทำงานรู้สึกเหนื่อยมากกว่าญี่ปุ่นและพักผ่อนเท่าไรก็ยังรู้สึกเหนื่อย ดังนั้นไม่ได้มีอารมณ์เรียนภาษาไทย/ไปเที่ยวต่างประเทศเลย  (จริงๆแล้วนอกจากการเปลี่ยนบริษัทแล้ว ยังมีปัจจัยอื่นที่ทำให้โจรู้สึกเหนื่อยและไม่สบายด้วยเช่น มลพิษทางอากาศ ความหนาวของออฟฟิศ และ เตียงใหม่(ไม่เหมาะสมกับตัวเอง?) เป็นต้น เข้าใจว่าตัวเองตัวไม่แข็งแรงเลย ก่อนมาที่นี้โจคิดว่าตัวเองจะไปเที่ยวไทยบ่อยๆ แต่ไม่ได้ไปเที่ยวเลย 

แต่ในที่สุดเดี๋ยวนี้เรีมรู้สึกว่าตัวเองเคยชินนิดหน่อยและไม่ค่อยรู้สึกเหนื่อยเหมือนเมื่อก่อน จึงอยากจะทำหลายสิ่งที่ไม่สามารถทำได้เช่นเรียนภาษาไทยโดยเขียนไดอารี่เกี่ยวกับความคิดเห็นที่โจคิด หลังจากมาที่นี้ เรียนภาษาอังกฤษ เขียนรายงานทางการศึกษา ออกกำลังกาย และ ไปเที่ยวในสิงคโปร์และต่างประเทศด้วย