อาทิตย์ที่แล้วแม่ของโจเสียชีวิตและอาทิตย์นี้ครอบครัวของโจจัดงานศพ (เราต้องรอราวๆ ๑ อาทิตย์ก่อนที่จะจัดงานศพเพราะว่าสมัยนี้จำนวนผู้เสียชีวิตเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วจึงทำให้สถานที่จัดงานศพไม่เพี่ยงพ่อ) ความตายกับการจัดงานศพของแม่เป็นที่เศร้ามากจริงๆ แต่โจกลับรู้สึกโล่งอกนิดหน่อย เพราะว่าในที่สุดแม่ก็สามารถเป็นอิสระจากความทุกข์ทรมานของโรคมะเร็ง (ในระยะสุดท้าย แม่รู้สึกเจ็บปวดทรมารมากๆและน่าสงสารมาก สถานการณ์นั้นมันเหมือนกันกับการทารุณกรรม)
เราจัดงานศพแบบศาสนาพุทธ โจไม่ค่อยรู้เกี่ยวกับพิธีแบบไทย แต่คิดว่าแบบญี่ปุ่นไม่เหมือนกันกับไทย เช่น เราจัด Otsuya (งานพิธีที่จัดในคืนก่อนงานศพ ญาติกับเพื่อนจะมาเข้าร่วมไว้ทุกข์) และ Kokubetushiki (งานศพ) หลังจากงานเผาศพ เราเก็บเถ้ากระดูกใส่ในหม้อโดยใช้ตะเกียบ (ในสังคมญี่ปุ่น ยกเว้นตอนที่เก็บเถ้ากระดูกใส่ในหม้อ ปกติเราไม่สามารถใช้ตะเกียบคีบของพร้อมกันกับคนอื่นได้) โจรู้สึกว่าไม่ได้ทำอะไรเป็นพิเศษที่เป็นลูกกตัญญให้แม่ แต่ดีใจที่ได้กลับมาจากสิงคโปร์และได้อยู่กับแม่ราวๆ ๗ เดือนก่อนแม่เสียชีวิต
ยังมีอีก ๑ พิธี (๔๙ วันหลังจากงานศพ เราเอาหม้อนี้ไปฝังที่สุสาน) แต่ในตอนนี้พิธีส่วนใหญ่เสร็จแล้วและชีวิตประจำวันของโจกำลังกลับเป็นปกติ ยังรู้สึกไม่ชินนิดหน่อยที่ไปทำงานเวลาปกติโดยไม่แวะเยี่นมแม่ก่อนหรือหลังจากทำงานและรู้สึกคิดถึงช่วงเวลานั้น ปีนี้โจไม่ได้ฉลองคริสต์มาสหรือปีใหม่กับแม่และไม่มีอะไรไทเป็นพิเศษ กลัวว่าจะรู้สึกโล่งๆ แต่อยากจะก็พักผ่อนนานๆ
 |
| http://zero-ess.com/blog/?m=20131211 |
ยังมีอีก ๑ พิธี (๔๙ วันหลังจากงานศพ เราเอาหม้อนี้ไปฝังที่สุสาน) แต่ในตอนนี้พิธีส่วนใหญ่เสร็จแล้วและชีวิตประจำวันของโจกำลังกลับเป็นปกติ ยังรู้สึกไม่ชินนิดหน่อยที่ไปทำงานเวลาปกติโดยไม่แวะเยี่นมแม่ก่อนหรือหลังจากทำงานและรู้สึกคิดถึงช่วงเวลานั้น ปีนี้โจไม่ได้ฉลองคริสต์มาสหรือปีใหม่กับแม่และไม่มีอะไรไทเป็นพิเศษ กลัวว่าจะรู้สึกโล่งๆ แต่อยากจะก็พักผ่อนนานๆ
No comments:
Post a Comment