เดี๋ยวนี้โจได้มีโอกาสคิดเกี่ยวกับความสำคัญของชีวิตประจำวัน ไม่แน่ใจว่าครอบครัวของโจมีพันธุกรรมของโรคที่มะเร็งหรื่อไม่ แต่ภายใน ๑
เดือนที่ผ่านมา มีญาติ ๓ คนที่ตรวจพบมะเร็งและได้รับการผ่าตัด (รู้สึกเสียใจที่ได้รู้ว่าคุณป้าคนหนึ่งต้องตัดเอากระเพราะออกจากร่างกายและ
คุณลุงอีกคนหนึงต้องตัดกล่องเสียงและสูญเสียความสามารถในการเปล่งเสียงไป) โจคิดว่าชีวิตประจำวันที่จะได้เจอกับญาติบ่อยๆจะเป็นแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆ
แต่อาจจะเพราะว่าคุณป้า ๒ คน เข้าโรงพยาบาลที่แม่ของโจเคยเข้าบ่อยๆ
เมื่อไปเยี่ยมพวกเขาทำให้โจรู้สึกว่าชีวิตประจำวันไม่ใช่เรื่องที่จะเป็นไปตลอดกาล ยังมีความเครียดในการทำงานมากและเดี๋ยวนี้ตัวเองก็อารณ์เสียได้ง่าย แต่แม้ว่าจะมีปัญหาหลายอย่างในชีวิตตัวเอง
บางที่โจควรจะรู้สึกขอบคุณกับการที่ได้มีชีวิตประจำวันมากกว่าที่เป็นอยู่ตอนนี้ ตัวเองยังสุขภาพแข็งแรงและสามารถไปทำงานได้ ไปทานอาหารได้ คุยกับเพื่อนโดยใช้เสียงของตัวเองได้ด้วย แต่กลับเข้าใจผิดว่าเรื่องเหล่านี้เป็นเรื่องธรรมดาไปแล้ว
 |
| https://www.brainyquote.com/quotes/william_morris_386448 |
แต่คนที่เขียนเนื้อเพลงนี้คิดว่าชีวิตกำลังเกลียดชังเราอยู่เพราะว่าเราเอาแต่เกลียดชังสภาพแวดล้อมที่เกิดมา โดยไม่เคยลิ้มรสความสุขและสาปแช่งอดีตกันได้อย่างง่ายดาย ชีวิตอาจจะโมโหกับคนแบบนี้จึงหนีไปจากเราทำให้เสียชีวิตรู้ว่าความคิดเห็นนี้ไม่เป็นวิทยาศาสตร์เลย แต่รู้สึกน่าสนใจมาก เหมือนกับว่าเนื้อเพลงนี้กำลังจะบอกเราที่มักจะลืมความสุขที่อยู้ตรงหน้าและคิดว่ามันเป็นเรื่องธรรมดาที่น่าเบื่อโจอยากจะมีความเกรงใจต่อชีวิตมากกว่าตอนนี้และอยากให้ชีวิตชอบตัวเองมากด้วย
No comments:
Post a Comment