Sunday, 24 February 2019

การไปเที่ยวบึงกาฬ


อาทิตย์นี้โจไปเยี่ยมเพื่อนสนิทคนญี่ปุ่นที่อาศัยอยู่ที่จังหวัดบึงกาฬ (ภรรยาของเพื่อนคลอดลูกและกลับบ้าน) ดีใจที่ได้มีโอกาสเจอกับครอบครัวของภรรยาเพื่อนและดีใจมากที่ได้รู้ว่าทุกคนมีความสุขมากกับเด็กที่เกิดมา ระหว่างอยู่ที่บึงกาฬ โจกบเพื่อนไปเที่ยวหลายที่ เช่นเราไปเที่ยวที่ ”หินสามวาฬ” วิวที่นั้นสวยมาก(แต่รู้สึกกลัวกับการเดินบนหินด้วย) ครั้งนี้เราไม่ได้ไปเที่ยวน้ำตกเพราะว่าฤดูนี้ไม่ค่อยมีน้ำ แต่โจรู้สึกประทับใจกับธรรมชาติของบึงกาฬ การพักผ่อนที่บ้านภรรยาเพื่อนกับการไปดูตลาดแถวๆบ้านก็เป็นประสบการณ์ที่ดีที่ได้เรียนรู้วิถีชีวิตกับสังคมอีสาน

นอกจากบึงกาฬแล้ว เราไปเที่ยวอุดรธานีด้วย เราไปเที่ยวที่โบราณสถานบ้านเชียงที่เป็นมรดกโลก โจรู้สึกว่าบรรยากาศและหม้อโบราณไทยคล้ายกันกับ แอฟริกา นิดหน่อย เราพักที่อุดรธานี ๑ คืนเพื่อไปดูทะเลบัวแดงในตอนเช้า แม้ว่าช่วงที่ไปดอกบัวกำลังจะร่วงแล้ว แต่ยังสวยดี(ตอนเช้าลมเย็นสบายมาก อาทิตย์ขึ้นก็สวยมากด้วย)


โจรู้สึกสนุกมากที่ได้ไปเที่ยวกับเพื่อน (ครั้งนี้เป็นครั้งแรกในประมาณ 12 ปีที่ไปเที่ยวต่างจังหวัดกับเขา) และ ดีใจที่เพื่อนกับครอบครัวกำลังจะย้ายมาญี่ปุ่นเพื่อเรี่มต้นครอบครัวที่ญี่ปุ่น แต่เมื่อโจไปเที่ยวหรือทำงานที่กรุงเทพฯคราวหน้า โจอาจจะเศร้าที่เพื่อนคนนั้นไม่อยู่ที่กรุงเทพฯแล้ว ครั้งนี้นอกจากช่วงเปลี่ยนเครื่องก็ไม่ได้อยู่ที่กรุงเทพฯและไม่ได้เจอกับเพื่อนหรือคนที่รู้จักที่อาศัยอยู่ที่กรุงเทพฯเลย
คราวหน้าอยากจะเจอพวกเขา

Sunday, 3 February 2019

ไปดูการแสดงของคุณป้า


เมื่อวานนี้โจไปดูการแสดงเกี่ยวกับ Quilt Art (งานผ้า หรือ งานควิลท์) ของคุณป้า/ญาติ(ภรรยาของลูกพี่ลูกน้องของพ่อ) ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่ไปดูการแสดงของเค้า โจไม่ค่อยมีความสามารถในการเข้าถึงศิลปะนี้เท่าไหร่นัก แต่เมื่อคุยกับคุณป้าโจรู้สึกประทับใจกับความกระตือรือร้นของเค้าที่มีต่องานควิลท์ ในตอนแรกคุณป้าสนใจงาน (ราวๆ ๓๐ ปีที่แล้ว) Quilt Art เป็นงานอดิเรก แต่ตั้งแต่เมื่อประมาณ ๒๐ ปีที่แล้ว คุณป้าติดใจงานควิลท์มากๆ นอกจากเข้าร่วมการแสดงและการแข่งขันในญี่ปุ่นแล้ว เค้าเข้าร่วมงานของต่างประเทศด้วย เพราะว่าเค้ากระตือรือร้นเป็นอย่างมาก เค้าจึงค่อยๆมีชื่อเสียงขึ้นทั้งในญี่ปุ่นและต่างประเทศ ตอนนี้เค้าสอนงานควิลท์ให้กับผู้ที่สนใจ โจรู้สึกดีใจที่ได้รู้ว่างานควิลท์ทำให้คุณป้ามีความสุขมาก
http://gallery-nippon.cocolog-nifty.com/blog/2019/01/post-8410.html
โจถามคุณป้าว่าอะไรทำให้เค้าติดใจงานควิลท์ ประมาณ ๒๐ ปีที่แล้ว เค้าบอกว่าลูกชายของเค้าเป็น bad boy และทุกวันไปเที่ยวถึงหลังเที่ยงคืนโดยไม่ฟัพ่อแม่ ตอนแรกคุณป้ารู้สึกกังวลลูกและรอลูกชายกลับมาบ้าน
แต่ลูกชายโมโหที่รู้ว่าแม่รอเขากลับบ้าน(เขาโมโหอาจจะเพราะว่าแม่ทำเหมือนเขายังเป็นเด็ก) ดั้งนั้นคุณป้าจึงเริ่มทำงานควิลท์ระหว่างรอลูกชายกลับเพื่อแสดงว่าตัวเองไม่ได้รออยู่ เหตุการณ์นี้ดำเนินต่อไปและทำให้คุญป้าติดงานควิลท์มากขึ้น
http://www.awesomegraphics.co.uk/BAD-BOY-decal
โจถามคุณป้าว่าตอนนี้เค้ารู้สึกขอบคุณที่ลูกชายเคยเป็น bad boy หรือไม่ คุณป้าตอบว่า ใช่ค่ะ” โจไม่ได้ถามแต่สังเกตเห็นว่างานควิลท์ของคุณป้ามีชื่อ “Syo #○○ คิดว่าชื่อนั้นมาจากชื่อของลูกชายเพื่อแสดงความขอบคุณและความรักต่อลูกชาย เมื่อก่อนโจไม่ค่อยมีโอกาสคุยกับคุณป้าคนนี้ แต่ดีใจที่ได้รู้ว่าเขาเป็นคนแบบไหนด้วย