ยุคสมัยใหม่ของตัวเอง

หลังจากญี่ปุ่นเข้ายุคสมัยใหม่ ประมาณ ๑ เดือนผ่านไปแล้ว แต่ชีวิตประจำวันของโจไม่ได้มีอะไรที่เปลี่ยนแปลงไปและรู้สึกว่าตัวเองยังไม่สามารถเข้ายุคสมัยใหม่ได้เลย ไม่รู้ว่ายุคสมัยใหม่สำหรับตัวเองเป็นสมัยแบบไหน แต่โจรู้สึกว่าในทั้งการทำงานและชีวิตส่วนตัว ความเร็วในการเปลี่ยนแปลงตัวเองช้ามากเหมือนเต่า (นอกจากช้ากว่าคนอื่นที่มีความสามารถที่ดีและแล้วยังช้ากว่าที่ตัวเองคิดเอาไว้ด้วย)

เช่นเพื่อนกับคนที่รู้จักหลายคนเปลี่ยนงานเพื่อเพิ่มประสบการณ์กับรายได้ ตีพิมพ์หนังสือ ได้ปริญญาเอกหรือไปเรียนต่างประเทศ แต่งงานและมีลูก ใช้ภาษาอังกฤษกับไทยเหมือนเจ้าของภาษา โจก็รู้สึกสนใจสิ่งเหล่านี้แต่ยังไม่สามารถบรรลุอะไรเลย โจเข้าใจว่าความสามารถของตัวเองไม่ดีเท่าไร (ยังอยากจะไปข้างหน้าและพยายามอยู่ แต่รู้สึกว่าตัวเองเหมือนอยู่ staircase landing (บันไดเชื่อม)ที่กว้างใหญ่มากและไม่สามารถขึ้นไปชั้นถัดไปได้

คิดว่าเพราะว่าตัวเองยังอยู่สถานการณ์แบบนี้ รู้สึกประทับใจกับคนที่ไม่ยอมแพ้ ผู้สูงอายุที่เริ่มกิจกรรมใหม่ๆและคำคมที่ให้กำลังใจ เมื่อโจเขียนไดอารี่นี้นึกถึงคำคมของ มาร์ติน ลูเทอร์ คิง If you can’t fly then run, if you can’t run then walk, if you can’t walk then crawl, but whatever you do you have to keep moving forward.”ถ้าคุณไม่สามารถบินได้ ให้วิ่ง ถ้าคุณไม่สามารถวิ่งได้ ให้เดิน ถ้าคุณไม่สามารถเดินได้ ให้คลาน แต่ไม่ว่าคุณจะทำอย่างไร คุณจะต้องก้าวไปข้างหน้า )

โจอยากจะพยายามต่อไปโดยไม่ยอมแพ้และอยากจะเข้าสู่ยุคสมัยใหม่ของตัวเอง

https://wisdomtoinspire.com/t/martin-luther-king-jr/4ke9wU2P/if-you-cant-fly-then-run