อาทิตย์นี้ โจอ่านบทความเกี่ยวกับ
สถานการณ์ไฟฟ้าของประเทศอินเดียที่น่าสนใจ บทความนี้บอกว่า สถานการณ์ไฟฟ้าของประเทศอินเดียแย่กว่าที่สถิติของรัฐบาลบอกไว้ รัฐบาลบอกว่า ตอนนี้ ๙๐ เปอร์เซ็นต์ของหมู่บ้าน
มีไฟฟ้าแล้ว แต่ นักเขียนชี้ให้เห็นว่า ถ้า ๑๐ เปอร์เซ็นต์ของครัวเรือนในหมู่บ้านมีไฟฟ้า
สถิตินับว่าหมู่บ้านนี้มีไฟฟ้าแล้ว (ไม่สนใจ ๙๐ เปอร์เช็นต์ที่ไม่มีไฟฟ้า และ
ไม่สนใจว่าบ้านที่มีไฟฟ้ามีไฟฟ้าเสมอ หรือ ชั่วคราว )
การขาดแคลนไฟฟ้าทำให้เกิดผลเสียมาก
เช่นสถานการณ์นี้จำกัดการศึกษาในเวลากลางคืน ร้านที่ใช้ไฟฟ้ามากไม่สามารถทำธุรกิจได้
ทุกคนไม่สามารถทำงานได้นานและรายได้ก็ไม่ค่อยดี สถานการณ์นี้ทำให้ความเหลื่อมล้ำระหว่างเมืองที่มีไฟฟ้ากับชนบทที่ไม่มีไฟฟ้าเพิ่มขึ้น
แต่รัฐบาลไม่ค่อยสนใจสถานการณ์ของต่างจังหวัดและบาวที่ยังไม่มีไฟฟ้าของรัฐบาลใช้
แต่เดี๋ยวนี้
นักธุรกิจบางคนมาเริ่มผลิตไฟฟ้าขายเอง และ สถานการณ์นี้เริ่มเปลี่ยนแปลง พวกเขาใช้อุปกรณ์ที่ผลิตไฟฟ้าจากแสงแดด
หรือ มีเทน หรือ ข้าวทำให้ เด็กหลายคนสามารถเรียนในเวลากลางคืนได้และ
มีหลายร้านที่เปิดในเวลากลางคืน แต่ดูเหมือนว่า การผลิตไฟฟ้านี้ยังไม่เพียงพอสำหรับบริษัทที่ใช้ไฟฟ้ามาก นักเขียนบอกว่าที่อินเดียปกติมีหลายข้อจำกัดในการผลิตไฟฟ้า
แต่การเพิกเฉยของรัฐบาลทำให้นักธุรกิจผลิตไฟฟ้าได้ นอกจากนี้แล้ว
เรื่องที่ราคาที่ดินถูกมากก็ช่วยส่งเสริมธุรกิจนี้ด้วย
บทความนี้ทำให้โจตระหนักความสำคัญของไฟฟ้าที่เราเคยชินคิดว่าเป็นสิ่งธรรมดา
อยากรู้ว่าเมื่อไหร่และทำยังไงไมสถานการณ์การผลิตไฟฟ้าของรัฐบาลจะดีขึ้น
<อ้างอิง>
Lighting
rural India/ Out of the gloom (The Economist Jul 20th 2013)
No comments:
Post a Comment