ไปทานอาหารกับอาจารย์และเพื่อนร่วมคลาสเรียนภาษาไทยสมัยก่อน

เมื่อวานนี้โจไปทานอาหารกับอาจารย์ภาษาไทยคนเก่าและเพื่อนร่วมคลาสสมัยก่อน อาจารย์คนนี้กลับประเทศไทยระหว่างที่โจย้ายไปทำงานที่สิงคโปร์ เราจึงไม่ได้เจอกันประมาณ ๓ ปี รู้สึกดีใจที่ได้รู้ว่าทุกคนสบายดี　ครั้งนี้เราไปร้านอาหารญี่ปุ่นที่เคยเป็นบ้านของ คุณ Yamano Aiko เธอเป็น esthetician (ผู้เชี่ยวชาญด้านความงาม) ที่มีชื่อเสี่ยง และเป็นผู้ก่อตั้งของบริษัท esthetic salon (บริษัทนี้มีสาขาที่กรุงเทพด้วย) โจรู้สึกบังเอิญนิดหน่อยเมื่อรู้ว่าเพื่อนร่วมคลาสจองร้านนี้ เพราะว่า ช่วงที่โจอยู่ที่สิงคโปร์ โจได้มีโอกาสรู้จักกับคนที่ทำงานบริษัทนี้ และเมื่อวันพฤหัสที่ผ่านมาก็ไปทานอาหารกับคนที่เคยทำงานที่บริษัทนี้ ร้านนี้ตั้งอยู่ที่ Shinjuku แต่บรรยากาศเป็นแบบญี่ปุ่นให้ความรู้สึกสงบเงียบดี

https://www.gankofood.co.jp/shop/detail/ya-shinjuku/

ผ่านไปมากกว่า ๒ ปีแล้วหลังจากที่อาจารย์กลับไทย แต่ภาษาญี่ปุ่นของเขาก็ยังเหมือนเจ้าของภาษาเหมือนเดิม (เราจึงพูดคุยกันด้วยภาษาญี่ปุ่น) โจรู้สึกตกใจที่ได้รู้ว่าตอนนี้อาจารย์เล่นโยคะอยู่และโยคะของเขาเก่งมาก สำหรับเพื่อนร่วมคลาส ทุกคนอายุมากกว่าโจ ประมาณ 20-30 ปี แต่รู้สึกว่าทุกคนแข็งแรงและมีความกระตือรือร้นมาก ยังมีอยู่ ๒ คนที่ยังเรียนภาษาไทยต่อไปและยังมีคนที่สอนภาษาญี่ปุ่นกับเป็นมัคคุเทศก์อาสาสมัครด้วย มีคนที่ตีพิมพ์หนังสือเกี่ยวกับการวิจัยของเขา(เขาเคยมีปัญหาด้านสุขภาพ แต่ดีใจที่ได้รู้ว่าอาการของเขาค่อยๆดีขึ้นและสามารถตีพิมพ์หนังสือได้) นอกจากนี้แล้วยังมีอีก ๑ คนที่กำลังจะเกษียณและมีแผนที่จะย้ายไปอาศัยอยู่ที่ประเทศไทยโดยสอนภาษาญี่ปุ่นให้คนไทยในนิคมอุตสาหกรรม การได้เจอกับเพื่อนที่มีอายุสูงกว่าตัวเองแต่ยังมีความกระตือรือร้นกว่าทำให้โจรู้สึกมีกำลังใจ ตั้งแต่กลับมาญี่ปุ่น มีเรื่องลำบากหลายเรื่องและโจรู้สึกว่าตัวเองไม่ค่อยแอคทีฟและความสัมพันธ์กับเพื่อนก็ลดลง

โจก็อยากจะเริ่มทำสิ่งใหม่ๆเพื่อเปิดวิสัยทัศน์ของตัวเอง (โจรู้สึกสนใจการสอนภาษาญี่ปุ่นและการเป็นมัคคุเทศก์ในเวลาว่าง อาจจะยังไม่มีความสามารถที่จะทำ แต่รู้สึกสนใจสอนภาษาญี่ปุ่นและเป็นมัคคุเทศก์โดยใช้ภาษาไทย)

http://www.azquotes.com/quotes/topics/active.html