ไดอารี่ของโจ: การไปทำงานที่อินเดีย (๑)

อาทิตย์ที่แล้วโจไปทำงานที่อินเดีย ก่อนจะไปที่อินเดีย โจรู้สึกอึดอัดและไม่ค่อยอยากจะไป เพราะทุกคนที่เคยไปอินเดียบอกแต่เรื่องไม่ดีให้โจฟัง เช่น โจจะท้องเสียแน่ๆ อาหารอินเดียที่เรากินที่โตเกียวอร่อยกว่าอาหารที่โจจะกินที่อินเดีย ถนนสกปรกมาก(อากาศก็สกปรกกว่าประเทศจีน) คุณภาพบริการแย่ คนขับรถอ่านแผนที่ไม่ได้และไปถึงบริษัทยากมาก เป็นต้น หลังจากไปทำงานอินเดีย โจรู้สึกว่าบางเรื่องก็จริงและบางเรื่องก็ไม่ค่อยจริง

สำหรับเรื่องจริง ถนนกับอากาศสกปรกมากโดยเฉพาะที่มุมไบ (ตอนแรกโจคิดว่าที่วิวไม่ชัดนั้นเพราะอากาศไม่ค่อยดี แต่ดูเหมือนว่าวิวไม่ชัดเพราะภาวะมลพิษทางอากาศแย่มาก) นอกจากนี้แล้ว คุณภาพบริการแย่ ยกเว้นที่โรงแรมของนิวเดลี (โจพักโรงแรมที่ราคาแพงกว่าโรงแรมที่โจพักที่กรุงเทพฯ แต่คุณภาพบริการที่กรุงเทพฯดีกว่าทิ่อินเดีย)

เมื่อโจอยู่ที่ร้านอาหาร โจรู้สึกว่าคุณภาพบริการที่อินเดียแย่ ดูเหมือนว่าพนักงานแต่ละคนจะแยกงานทำกัน และไม่ช่วยกัน พนักงานที่รับเงินก็เลยไม่มารับออเดอร์ ถึงแม้ว่าเขาจะสังเกตเห็นว่าโจอยากจะสั่งอาหาร เขาก็ไม่ทำอะไรเลย (แต่โจไม่รู้ว่าใครเป็นคนที่รับสั่งอาหารและรู้สึกว่าบริการแย่มาก)

นอกจากนี้แล้วโจรู้สึกตกใจมากที่โจถูกพนักงานเชิญให้ออกจากห้างสรรพสินค้า เมื่อโจมีเวลาว่างระหว่างการสัมภาษณ์ โจไปเดินดูของที่ห้างสรรพสินค้า ตอนนั้นไม่มีลูกค้าคนอื่นและพนักงานก็เดินตามโจและอธิบายสินค้าให้ฟัง โจรู้สึกเกรงใจจึงบอกพนักงานว่า “วันนี้ โจมาดูเฉยๆ และไม่ซื้ออะไร (ถ้ามีของที่น่าสนใจ จะกลับมาที่หลัง)” หลังจากนั้นพนักงานบอกว่า “มาที่นี้สิ” ตอนแรกโจคิดว่าเขาจะให้โจดูสิ่งที่โจอาจจะรู้สึกสนใจ แต่เขาให้โจไปที่ทางออกและให้โจออก ไม่รู้ว่าการดูของโดยไม่ซื้ออะไรเป็นเรื่องไม่ดีที่อินเดียหรือไม่ แต่โจรู้สึกว่าตัวเองไม่อยากจะกลับมาที่นี่อีกครั้ง สำหรับเรื่องไม่ค่อยจริง คือ โจไม่ได้ท้องเสียเลยอาจเป็นเพราะโจระวังอาหารมาก อาหารอินเดียก็อร่อยกว่าที่คิดเอาไว้ นอกจากนี้แล้วคนขับรถก็สามารถอ่านแผนที่ได้และโจสามารถไปทุกที่ได้โดยไม่ลำบาก

ตอนแรกทุกครั้งเมื่อโจเห็นคนอินเดียที่ใส่ผ้าโพกศีรษะโจรู้สึกตกใจนิดหน่อย แต่ก่อนกลับบ้านไม่รู้สึกอะไรเลย รู้สึกตกใจที่รู้ว่าตัวเองเคยชินกับคนอินเดียเร็วกว่าที่คิดเอาไว้