ความสัมพันธ์ระหว่างประเทศในกลุ่มอาเซียน

อาทิตย์นี้โจอ่านบทความเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างประเทศในกลุ่มอาเซียน บทความนี้บอกว่ากลุ่มอาเซียนจะต้องทำให้ความสัมพันระหว่างประเทศในกลุ่มแน่น แฟ้นมากกว่าตอนนี้เพราะว่าการรวมกลุ่มทางเศรษฐกิจนี้จะทำให้มีผลดีต่อทุก ประเทศ

ตอนนี้ทุกประเทศในกลุ่มอาเซียนมีนโยบายการค้าเสรีระหว่างกัน

แต่บทความนี้บอกว่ากล่มอาเซียนจะต้องมีการร่วมมือกันมากกว่านี้และจะต้องมี   “ประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน”   ในประชาคมเศรษฐกิจนี้ทุกประเทศจะต้องยอมรับการเคลือนย้ายแรงงานติ ยอมรับการย้ายเงินทุนอย่างเสรี เหมือนกับยุโรป (แต่บทความไม่บอกว่าเงินในกลุ่มอาเซียนจะต้องเป็นเงินสกุลเดียวกัน )

บางคนบอกว่าถ้ากลุ่มอาเซียนมีประชาคมเศรษฐกิจนี้ เศรษฐกิจของกลุ่มอาเซียนจะดีขึ้นเพราะการทำธุรกิจระหว่างประเทศจะง่ายขึ้น

 โจก็หวังว่าเศรษฐกิจของกลุ่มอาเซียนจะดีขึ้นแลการรวมกลุ่มทางเศรษฐกิจนี้เป็นเรื่องดีแต่กลัวว่าการรวมกลุ่มทางเศรษฐกิจนี้จะทำให้เกิดปัญหามาก เช่นปัญหาเกี่ยวกับความเหลื่อมล้ำในประเทศ ปัญหาเกี่ยวกับตลาดแรงงาน

(การเครือนย้ายของแรงงานจากประเทศจนยากจะไปย้ายประเทศที่มั่งคั่งอาจจะทำให้แรงงานประเทศมั่งคั่งตกงานและเรื่องนี้อาจทำให้ประชาชนในประเทศมั่งคั่งเกลียดคนต่างชาติและก่อให้เกิดปัญหาใหม่)

นอกจากนี้ระบบกับความคิดทางการเมืองของประเทศในกลุ่มอาเซียนยังไม่เหมือนกัน (แต่อาเซียนไม่มีอำนาจในการแก้ปัญหาที่เกิดขึ้นในประเทศอาเซียน) ไม่รู้ว่าการสร้างประชาคมเศรษฐกิจอาเซียนจะสามารถทำได้หรือไม่

＜อ้างอิง＞

The AEC Needs “More ASEAN”, Not Less (Sep 23^th 2011 From Thailand Business News)

Thailand’s biggest challenge is ASEAN economic integration (Jun 7^th 2011 From Thailand Business News)

Can ASEAN Become a Premier League (Sep 22^nd 2011 From Thailand Business News)  

ความเหลื่อมล้ำของเศรษฐกิจโลก

อาทิตย์นี้นิตยสาร The Economist มีบทความเกี่ยวกับความเหลื่อมล้ำของเศรษฐกิจโลก(โจรู้สึกว่าหลังจากวิกฤตการเงินในโลกปี ๒๕๕๑ จำนวนบทความที่เขียนเรื่องเกี่ยวกับความเหลื่อมล้ำของเศรษฐกิจโลกบทความที่เปรียบเทียบระหว่างประเทศกำลังพัฒนากับประเทศพัฒนาแล้วและบทความที่เกี่ยวกับการเปลียนแปลงของขั้วอำนาจนั้นมากขึ้น)

บทความนี้ก็บอกว่า GDP ของประเทศกำลังพัฒนากำลังเพิ่มขึ้นและความสำคัญของเศรษฐกิจของอเมริกากำลังลดลงเหมือนกับบทความอื่น แต่บทความนี้ได้สรุปปัญหาความเสี่ยงจากการพัฒนาของประเทศกำลังพัฒนาที่จะทำให้เกิดปัญหาต่อเศรฐกิจโลกให้เข้าใจได้ง่ายกว่า ซึ่งสรุปได้ ๓ ข้อดังนี้

 

ข้อที่ ๑  การสูงขึ้นของราคาอาหารกับทรัพยากร  ยิ่ง GDP เพิ่มขึ้นอุปสงค์อุปทานก็จะเพิ่มขึ้นด้วย แต่สำหรับอาหารกับทรัพยากรนั้นการเพิ่มขึ้นของอุปทานจะทำได้ยาก

ข้อที่ ๒   จำนวนคนตกงานในประเทศกำลังพัฒนาแล้วเพิ่มขึ้น ยิ่งความสัมพันธ์ทางธุรกิจแน่นแฟ้นขึ้นโรงงานก็จะยายจากประเทศพัฒนาแล้วไปยังประเทศกำลังพัฒนาได้ง่ายทำให้จำนวนคนที่ตกงานในประเทศพัฒนาแล้วเพิ่มขึ้น

ข้อที่ ๓ การจัดการเศรษฐกิจของประเทศกำลังพัฒนา ดูเหมือนว่าการจัดการทางด้านวิกฤตการเงินของประเทศกำลังพัฒนาบางประเทศยังไม่ค่อยดีและไม่แน่ใจว่าประเทศเหล่านั้นจะจัดการปัญหาที่จะเกิดได้หรือไม่

บทความนี้สแสดงให้เห็นว่ากระแสการเปลี่ยนแปลงเศรษฐกิจโลกนี้ขึ้นอยู่กับเศรษฐกิจของประเทศจีนและคาดว่า GDP ของประเทศจีนจะเพิ่มมากกว่าอเมริกาภายใน ๑๕ ปีและความเร็วของการเพิ่มนั้นจะขึ้นอยู่กับอัตราการการเพิ่มขึ้นของเศรษฐกิจกับอัตราแลกเปลี่ยนเงินตร่าระหว่างเงินจีนกับเงินดอลลาร์

เดี๋ยวนี้นิตยสารกับหนังสือพิมพ์หลายฉบับมีบทความที่เปรียบเทียบ GDP ของประเทศจีนกับอเมริกาและคาดการณ์ว่า GDP ของประเทศจีนจะเพิ่มมากกว่าอเมริกาเมื่อไร แต่โจคิดว่าไม่มีบทความที่เขียนเรื่องความแตกต่างของระบบ GDP ระหว่าง ๒ ประเทศนี้ (ระบบ GDP เหมือนกับการทำบัญชีของบริษัทคือถ้าระบบไม่เหมือนกัน ก็ไม่สมารถที่จะนำมาเปรียบเทียบได้)

บางคนบอกว่าระบบกับวิธีการคาดคะเนของประเทศจีนก็ยังมีปัญหาอยู่มาก อยากให้หนังสือพิมพ์หลายฉบับมีบทความที่เขียนอธิบายเรื่องความแตกต่างของระบบ GDP ระหว่าง ๒ ประเทศนี้และอธิบายเรื่องปัญหาของระบบ GDP ของประเทศจีนให้เข้าใจง่าย

＜อ้างอิง＞

A game of catch up (Sep 24^th 2011 From The Economist)

Catching up is so very hard to do (Sep 24^th 2011 From The Economist)

Becoming number one (Sep 24^th 2011 From The Economist)

Save the date (Dec 16^th 2010 From The Economist)